Wystawa „Wiek pary. Maszyny, które zmieniły świat” jest próbą ukazania maszyny parowej jako wyjątkowego wynalazku, który zmienił oblicze techniczne i społeczne świata..Dokonane wówczas zmiany w technice i organizacji produkcji nazywa się rewolucją przemysłową. Miały one decydujący wpływ na powstanie nowej kapitalistycznej gospodarki opartej na masowej produkcji z zastosowaniem maszyn. Celem ekspozycji jest możliwie szerokie ukazanie wpływu maszyny parowej na rozwój górnictwa i transportu, a także innych dziedzin gospodarki. Szczególnie wiele miejsca poświęcono zastosowaniu maszyn parowych w górnictwie, a zwłaszcza w kluczowej wówczas kwestii odwadniania kopalń. Przy tej okazji przypomniano też urządzenia stosowane w przemyśle górniczym przed wynalezieniem maszyny parowej, takie jak maszyny odwadniające i wyciągowe. Ważne miejsce na ekspozycji zajmuje prezentacja sylwetek autorów różnych urządzeń o napędzie parowym, takich jak m.in. Denis Papin, Thomas Newcomen, James Watt, George Stephenson czy Richard Trevithick, oraz ich wynalazków. W szczególny sposób rysunków technicznych maszyn parowych jego autorstwa, zaakcentowany jest także wątek regionalny. Wątek ten powraca także w dalszej części ekspozycji, gdzie prezentowany jest materiał ilustracyjny koncentrujący się na elementach maszyn (lub też całych maszynach) wytwarzanych w Hucie Gliwickiej, a stosowanych następnie w różnego rodzaju urządzeniach o napędzie parowym produkowanych niemalże na całym świecie – parowozach, statkach, młynach, dźwigach i wielu innych. Tym samym oczywiste staje się, jak liczne były dziedziny, w których maszyny parowe znalazły zastosowanie, i jak bardzo urządzenia te przyczyniły się do zmiany stylu życia całych społeczeństw, które przeszły od ekonomii opartej na rolnictwie i produkcji manufakturowej lub rzemieślniczej do mechanicznej produkcji fabrycznej na skalę przemysłową. Wśród eksponatów zgromadzonych na wystawie znajdują się także niewielkie maszyny użytkowe stosowane np. do napędzania filtrów czy grzałek w akwariach, terrariach etc., modele maszyn parowych – zarówno działające modele przedwojenne, przekroje, jak i modele pokazowe służące do nauki. Obiektami szczególnie godnymi uwagi są wspomniane wcześniej rysunki techniczne autorstwa Augusta Fryderyka Holtzhausena i innych. Są to unikatowe, XVIII- i XIX--wieczne prace pochodzące z Archiwum Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu. Projekty te wykonane zostały barwnym, lawowanym tuszem, niekiedy też akwarelą, stąd bardziej przypominają ilustracje niż rysunki techniczne. Ukazują one detale, maszyny i systemy urządzeń, przekroje oraz architekturę i infrastrukturę. Ta grupa eksponatów stanowi część zbiorów Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu. Kolejnym zagadnieniem, które – choć w mniejszym nieco stopniu – zostało poruszone na wystawie, jest fascynacja ludzi nowym wynalazkiem oraz urządzeniami napędzanymi za jego pomocą. Stąd obecność materiałów ikonograficznych i multimedialnych, takich jak np. portrety statków parowych czy parowo-żaglowych, fotografie tłumu ludzi z lokomotywą lub film braci Lumiére obrazujący wydarzenie, jakim było wjechanie pociągu na stację w 1895 r. Ta część stanowi jednocześnie zakończenie ekspozycji, podobnie jak koniec XIX w. – „wieku pary” stanowi symboliczny koniec ery świetności maszyn parowych, wypieranych coraz częściej przez urządzenia elektryczne.
